Arrianne Van De Bospoort-de Vries heeft nu voor de tweede keer vrijwilligerswerk gedaan bij ShowerPower. Hier haar laatste reflecties….
Onderweg naar Nederland. Ik kijk de foto’s in mijn telefoon nog eens door….
Wat was het een goede tijd. Ondanks dat de situatie schrijnend was en is in kamp Moria.
Ik weet dat ik iets heb gebracht. Dat het goed was om er gewoon te ‘zijn’. Samen een kopje thee, samen lachen. En met de drie woorden farsi die ik ken en vooral door gebaren samen communiceren.
Over wel of niet getrouwd zijn, werk, muziek, gezichtscreme, ogen en nog meer.
De jonge pubermeisjes, ze wilde graag veel weten. Waarom we elkaar als vrijwilligers onderling niet allemaal konden verstaan. We komen toch allemaal uit europa? Spreken ze daar geen “european”
Ze maakten graag “selfies” met ons. Ik zag ze genieten. Vaak giechelend praten over welke bh ze graag wilde hebben, padded of toch niet….met een beugel er in of toch niet…
De oudere dames zaten graag in een stoel bij de haard…kijkend naar wat er zich in de woonkamer afspeelde, met een glimlach.
Gisteren vroeg onze teamleider aan elk van ons…wat zou je graag willen voor vandaag in je werkdag.
“Mensen ontmoeten” dat kwam direct in me op.
En in die ontmoeting laten weten dat ze geliefd zijn.
Vanavond slaap ik weer thuis! Ik ben God zo dankbaar….een eigen huis…veilig…familie.
